ماییم درین گنبد دیرینه اساس
جویندهٔ رخنهای چو مور اندر طاس
آگاه نه از منزل امید و هراس
سرگشته و چشم بسته چون گاو خراس
< رباعی شمارهٔ ۲۵۴
رباعی شمارهٔ ۲۵۲ >
