چون بندگی شهت نمیآید خوش
با ملک چو آب و دولت چون آتش
برخیز و بسیج آن جهان کن خوش خوش
اینجا علف گلخن دوزخ بمکش
< رباعی شمارهٔ ۲۵۸
رباعی شمارهٔ ۲۵۶ >
