از خاک درت ساختهام مفرش خویش
بر خیره به باد داده عیش خوش خویش
بنمای به من تو آن رخ مهوش خویش
هان تا نبرم آب تو از آتش خویش
< رباعی شمارهٔ ۲۶۴
رباعی شمارهٔ ۲۶۲ >
