آخر شب دوش بیتو ای شمع چگل
بگذشت و گذاشت در غمم خوار و خجل
تو فارغ و من به وعده تا روز سپید
در بند تو بنشسته و برخاسته دل
< رباعی شمارهٔ ۲۷۵
رباعی شمارهٔ ۲۷۳ >
