جانا لبم از شراب غم خشک مکن
چشمم ز سرشک هیچ دم خشک مکن
در عشق گران رکاب صبری داری
زنهار نمد زین ستم خشک مکن
< رباعی شمارهٔ ۳۵۲
رباعی شمارهٔ ۳۵۰ >
