گفتی چه شود کار فراقت یکسو
چون اشک چو شمع گرم باشم بیتو
آن روز ز روبهای اشکت به کجا
وان گرم سریهای چو اشکت پس کو
< رباعی شمارهٔ ۳۶۱
رباعی شمارهٔ ۳۵۹ >
