با روز رخ تو گرچه ای روت چو ماه
از روز و شب جهان نبودم آگاه
بنمود چو چشم بد فروبست این راه
شبهای فراق تو مرا روز سیاه
< رباعی شمارهٔ ۳۷۷
رباعی شمارهٔ ۳۷۵ >
