ای دل تو بسی که از غمش خون خوردی
چندین مخروش و باش تا چون کردی
آری شب عشق دیر بازست و سیاه
لیکن تو سپید کار زود آوردی
< رباعی شمارهٔ ۳۹۷
رباعی شمارهٔ ۳۹۵ >
