کویی که درو مست و بهش درگذری
زنهار به خاک او به حرمت نگری
نیکو نبود که از سر بیخبری
تو زلف بتان و چشم شاهان سپری
< رباعی شمارهٔ ۴۰۵
رباعی شمارهٔ ۴۰۳ >
