ای چرخ جز آیت بلا خوانی نی
بر کس قلمی ز عافیت رانی نی
چیزی ندهی که باز نستانی نی
ای کوژ کبود خود جز این دانی نی
< رباعی شمارهٔ ۴۳۰
رباعی شمارهٔ ۴۲۸ >
