بر گوشهٔ چشم تو، که شوخ و شنگست
آن خال تو دانی به کدامین رنگست؟
موریست که بر کنار بادام نشست
پیداست که در لب تو شکر تنگست
< رباعی شمارهٔ ۳۵
رباعی شمارهٔ ۳۳ >
