چون خیل غم تو در دل ریش آید
بر سینه ز درد و غصه صد نیش آید
خونریز غمت چو مرد میدان طلبد
جز دیده کسی نیست که: تر پیش آید
< رباعی شمارهٔ ۹۴
رباعی شمارهٔ ۹۲ >
