دست به نگار تو مرا کشت دگر
آه! ار نشود وصل توام پشت دگر
نقشی عجبست بر دو دستت تا خود
حرف که گرفتهای در انگشت دگر؟
< رباعی شمارهٔ ۱۰۲
رباعی شمارهٔ ۱۰۰ >
