خالی داری بر لب چون قند، از مشک
خطی داری بر رخ دلبند، از مشک
بر ساعد خود نگار بستی یا خود
بر ماهی سیمین زرهی چند از مشک؟
< رباعی شمارهٔ ۱۱۵
رباعی شمارهٔ ۱۱۳ >
