کرد از دل صافی برت این آب درنگ
تا دست تو بوسد چو بدو یازی چنگ
اکنون که نشان کژروی دیدی ازو
بگذاشتهای که میزند بر سر سنگ
< رباعی شمارهٔ ۱۱۸
رباعی شمارهٔ ۱۱۶ >