پیش تو نشست و خاست نتوان کردن
وز لعل تو باز خواست نتوان کردن
چشمت که درو میل نگنجد، بر اوست
خالی که به میل راست نتوان کردن
< رباعی شمارهٔ ۱۴۲
رباعی شمارهٔ ۱۴۰ >
