ای تن، دل خود به روی چون ماهش ده
جانی داری، به لعل دلخواهش ده
خون جگرم برون شود، میخواهی
ای دیده، تو مردمی کن و راهش ده
< رباعی شمارهٔ ۱۵۹
رباعی شمارهٔ ۱۵۷ >
