چون دوست نماند دل و جانیم همه
چون تن برود روح و روانیم همه
گر هیچ ندانیم برآییم به هیچ
عین همهایم، اگر بداینم همه
< رباعی شمارهٔ ۱۶۴
رباعی شمارهٔ ۱۶۲ >
