تا با خودی، ای خواجه، خدا چون گردی؟
بیگانه سرشتی آشنا چون گردی؟
جز سایهٔ خویشتن نمیبینی تو
ای سایه، ز خورشید جدا چون گردی؟
< رباعی شمارهٔ ۱۷۰
رباعی شمارهٔ ۱۶۸ >
