اقبال سعادت به ازینت بودی
گر لذت علم و درد دینت بودی
گردون بستی به گوش داریت کمر
گر گوش به هر گوشه نشینت بودی
< رباعی شمارهٔ ۱۷۱
رباعی شمارهٔ ۱۶۹ >
