پیری ز خرابات برون آمد مست
دل رفته ز دست و جام می بر کف دست
گفتا: می نوش، کاندرین عالم پست
جز مست کسی ز خویشتن باز نرست
< رباعی شمارهٔ ۱۵
رباعی شمارهٔ ۱۳ >
