عالم ز لباس شادیم عریان یافت
با دیدهٔ پر خون و دل بریان یافت
هر شام که بگذشت مرا غمگین دید
هر صبح که خندید مرا گریان یافت
< رباعی شمارهٔ ۴۷
رباعی شمارهٔ ۴۵ >
