مازار کسی، کز تو گزیرش نبود
جز بندگی تو در ضمیرش نبود
بخشای بر آن کسی، که هر شب تا روز
جز آب دو دیده دستگیرش نبود
< رباعی شمارهٔ ۷۲
رباعی شمارهٔ ۷۰ >
