امشب چو جمال دادهای خب میباش
مه طلعت و گل رخ و شکرلب میباش
ای شب، چو من از تو روز خود یافتهام
تا صبح قیامت بدمد شب میباش
< رباعی شمارهٔ ۸۹
رباعی شمارهٔ ۸۷ >