دل پیشکش نرگس مستت آرم
جان تحفهٔ آن زلف چو شستت آرم
سرگردانم ز هجر، معلومم نیست
در پای که افتم که به دستت آرم؟
< رباعی شمارهٔ ۱۰۱
رباعی شمارهٔ ۹۹ >
