دارم ز غم فراق یاری که مپرس
روز سیهی و شام تاری که مپرس
از دوری مهر دل فروزی است مرا
روزی که مگوی و روزگاری که مپرس
< رباعی شمارهٔ ۱۷
رباعی شمارهٔ ۱۵ >