عمریست مرا تیره و کاریست نه راست
محنت همه افزوده و راحت کم و کاست
شکر ایزد را که آنچه اسباب بلاست
ما را ز کس دگر نمیباید خواست
< رباعی شمارهٔ ۳۹
رباعی شمارهٔ ۳۷ >
