آنکس که زمین و چرخ و افلاک نهاد
بس داغ که او بر دل غمناک نهاد
بسیار لب چو لعل و زلفین چو مشک
در طبل زمین و حقه خاک نهاد
< رباعی شمارهٔ ۵۸
رباعی شمارهٔ ۵۶ >
