خورشید به گل نهفت مینتوانم
و اسراز زمانه گفت مینتوانم
از بحر تفکرم برآورد خرد
دری که ز بیم سفت مینتوانم
< رباعی شمارهٔ ۱۲۹
رباعی شمارهٔ ۱۲۷ >
