بر گیر پیاله و سبو ای دلجوی
فارغ بنشین بکشتزار و لب جوی
بس شخص عزیز را که چرخ بدخوی
صد بار پیاله کرد و صد بار سبوی
< رباعی شمارهٔ ۱۶۷
رباعی شمارهٔ ۱۶۵ >
