گر بر در دیر مینشانی ما را
گر در ره کعبه میدوانی ما را
اینها همگی لازمهٔ هستی ماست
خوش آنکه ز خویش وارهانی ما را
< رباعی شمارهٔ ۱۲
رباعی شمارهٔ ۱۰ >
