آن رشته که قوت روانست مرا
آرامش جان ناتوانست مرا
بر لب چو کشی جان کشدم از پی آن
پیوند چو با رشتهٔ جانست مرا
< رباعی شمارهٔ ۲۲
رباعی شمارهٔ ۲۰ >
