خیام تنت بخیمه میماند راست
سلطان روحست و منزلش دار بقاست
فراش اجل برای دیگر منزل
از پافگند خیمه چو سلطان برخاست
< رباعی شمارهٔ ۵۸
رباعی شمارهٔ ۵۶ >
