گاهی چو ملایکم سر بندگیست
گه چون حیوان به خواب و خور زندگیست
گاهم چو بهایم سر درندگیست
سبحان الله این چه پراکندگیست
< رباعی شمارهٔ ۱۴۲
رباعی شمارهٔ ۱۴۰ >