صد شکر که گلشن صفا گشت تنت
صحت گل عشق ریخت در پیرهنت
تب را به غلط در تنت افتاد گذار
آن تب عرقی شد و چکید از بدنت
< رباعی شمارهٔ ۱۷۴
رباعی شمارهٔ ۱۷۲ >
