دل صافی کن که حق به دل مینگرد
دلهای پراکنده به یک جو نخرد
زاهد که کند صاف دل از بهر خدا
گویی ز همه مردم عالم ببرد
< رباعی شمارهٔ ۱۹۹
رباعی شمارهٔ ۱۹۷ >