با شیر و پلنگ هر که آمیز کند
از تیر دعای فقر پرهیز کند
آه دل درویش به سوهان ماند
گر خود نبرد برنده را تیز کند
< رباعی شمارهٔ ۲۵۰
رباعی شمارهٔ ۲۴۸ >