ز اول ره عشق تو مرا سهل نمود
پنداشت رسد به منزل وصل تو زود
گامی دو سه رفت و راه را دریا دید
چون پای درون نهاد موجش بربود
< رباعی شمارهٔ ۲۷۱
رباعی شمارهٔ ۲۶۹ >
