آسان گل باغ مدعا نتوان چید
بی سرزنش خار جفا نتوان چید
بشکفته گل مراد بر شاخ امید
تا سر ننهی به زیر پا نتوان چید
< رباعی شمارهٔ ۳۱۷
رباعی شمارهٔ ۳۱۵ >
