دل جز ره عشق تو نپوید هرگز
جان جز سخن عشق نگوید هرگز
صحرای دلم عشق تو شورستان کرد
تا مهر کسی در آن نروید هرگز
< رباعی شمارهٔ ۳۵۲
رباعی شمارهٔ ۳۵۰ >
