دارم گنهان ز قطره باران بیش
از شرم گنه فگندهام سر در پیش
آواز آید که سهل باشد درویش
تو در خور خود کنی و ما در خور خویش
< رباعی شمارهٔ ۳۷۶
رباعی شمارهٔ ۳۷۴ >