پیوسته مرا ز خالق جسم و عرض
حقا که همین بود و همینست غرض
کان جسم لطیف را به خلوتگه ناز
فارغ بینم همیشه ز آسیب مرض
< رباعی شمارهٔ ۳۸۰
رباعی شمارهٔ ۳۷۸ >
