گر فضل کنی ندارم از عالم باک
ور عدل کنی شوم به یک باره هلاک
روزی صدبار گویم ای صانع پاک
مشتی خاکم چه آید از مشتی خاک
< رباعی شمارهٔ ۳۸۹
رباعی شمارهٔ ۳۸۷ >