دستی که زدی به ناز در زلف تو چنگ
چشمی که زدیدنت زدل بردی زنگ
آن چشم ببست بی توام دیده به خون
و آن دست بکوفت بی توام سینه به سنگ
< رباعی شمارهٔ ۳۹۴
رباعی شمارهٔ ۳۹۲ >
