عودم چو نبود چوب بید آوردم
روی سیه و موی سپید آوردم
چون خود گفتی که ناامیدی کفرست
فرمان تو بردم و امید آوردم
< رباعی شمارهٔ ۴۲۵
رباعی شمارهٔ ۴۲۳ >