در کوی تو من سوخته دامن بودم
وز آتش غم سوخته خرمن بودم
آری جانا دوش به بامت بودم
گفتی دزدست دزد نبد من بودم
< رباعی شمارهٔ ۴۳۷
رباعی شمارهٔ ۴۳۵ >
