آمد بر من قاصد آن سرو سهی
آورد بهی تا نبود دست تهی
من هم رخ خود بدان بهی مالیدم
یعنی ز مرض نهادهام رو به بهی
< رباعی شمارهٔ ۷۱۲
رباعی شمارهٔ ۷۱۰ >
