بیته یارب به بستان گل مرویاد
وگر روید کسش هرگز مبویاد
بیته هر گل به خنده لب گشاید
رخش از خون دل هرگز مشویاد
< دوبیتی شمارهٔ ۲۸
دوبیتی شمارهٔ ۲۶ >
