چو آن نخلم که بارش خورده باشند
چو آن ویران که گنجش برده باشند
چو آن پیری همی نالم درین دشت
که رودان عزیزش مرده باشند
< دوبیتی شمارهٔ ۴۴
دوبیتی شمارهٔ ۴۲ >
