در بزم حکیمان ز می شورانگیز
نیتاب نشستن است و نی پای گریز
از بهر من تنگ سراب ای ساقی
مینا به سر پیاله کجدار و مریز
< رباعی شمارهٔ ۴۲
رباعی شمارهٔ ۴۰ >
